راه رفتن روی ریل نوشته فریدون تنکابنی

معرفی و خرید کتاب راه رفتن روی ریل

فریدون تنکابنی از داستان نویسان و طنز پردازان ایرانی است. کتاب راه رفتن روی ریل در سال 1356 توسط انتشارات امیرکبیر منتشر شده است. این کتاب به صورت مجموعه داستان های کوتاه شامل هشت داستان می باشد. ملاحت های پنهان و آشکار خرده بورژواها/ راه رفتن روی ریل/ اندیشه هایی نیمه ،شوخی نیمه جدی درباره اعدام/ زن در شاهنامه/ حالا اگر تهران بود…!/ در ستایش تنبلی/ تنهایی آقای تهرانی/ هذیان‌های دیوانه ای گرفتار در قفس تنگ آهنین داغ.
همانطور که خود نویسنده در مقدمه می‌نویسد: «… در هر حال می بخشید که نوشته های این مجموعه ارتباطی منطقی با یکدیگر ندارند. از کتابی که یکی از نوشته هایش درستایش تنبلی است و از نویسنده ای که مدت‌هاست به تنبلی خو کرده، بیش از این انتظاری نمی‌توان داشت.»

البته این تکه از مقدمه نویسنده نیز حالت طنز و تعارف دارد زیرا وی برخلاف گفته خود نه تنها تنبل نیست بلکه از نویسندگان پر کار و خلاق است و گاه‌گاه مجبور به تنبلی شده است. طنز تنکابنی،شیرین، دلچسب و کوبنده است. همچون تیغ تیزی است که از طول و عرض براندام ابتذال فرود می آید و برش‌های آن را در معرض دید خواننده قرار می‌دهد. برشهایی که در عین حال که موجب خنده ما می‌گردد اما در پس آن اندوهی عمیق و گاه حتی تیره و غم آلود برجان ما می نشاند. تا هنگامی که نوشته را قرائت می‌کنیم می‌خندیم اما همین که اندکی تأمل می‌کنیم تصویر وحشتناك و كریه و چندش آور ابتذال، پهنۀ جانمان را می انبارد. اما تنکابنی، علیرغم بسیاری از طنز نویسان که تنها به تصویر موضوع مورد نظر خویش می‌پردازند و می‌گذرند اکتفا نمی کند، او نویسنده ای است صاحب‌نظر و نظریات وی طی بیش از بیست سال تجربه مداوم نویسندگی، هر لحظه در حال تکامل و رشد و بالندگی بوده است. او نظر می‌دهد، در ماجرا دخالت می‌کند، با بعضی شخصیت‌های داستان همدردی می‌کند و نفرت خود را نسبت به بعضی شخصیت‌های دیگر داستان پنهان نمی دارد. او به‌راستی از نظر مدافعان ابتذال، آدمی‌ست فضول، همچنان که در مقدمه این مجموعه که به نقل از م. امید آورده است. «اصلا در این شلوغی و خرتوخری این بابا (=شاعر، نویسنده) محلی از اعراب ندارد و نمی تواند داشته باشد .پس شعر یعنی زیادی، یعنی فضولی و شاعر یعنی زیاد، یعنی فضول ..»