سقوط نوشته آلبر کامو

درباره کتاب سقوط 

سقوط، آخرین کتاب مهم آلبر کامو نویسنده معاصر فرانسوی است که به سال 1956 منتشر شد، این کتاب به عقیده بسیاری از منتقدان، مشخص ترین اثر آلبر کامو وحاوی آخرین پیام اوست. آلبر کامو تنها یکسال پس از انتشار این کتاب، جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. ژان پل سارتر کتاب “سقوط” را مشخص ترین اثر کامو می داند. کتاب بصورت مونولوگ اول شخص بیان شده و در قالب اعتراف یک وکیل به فردی ناشناس است.

درون مایه کتاب سقوط آلبر کامو

رمان سقوط، بازتاب اندیشه است. آلبر کامو با این رمان کم حجم، تمامی بینش خود را درباره انسان و زمانه خویش ترسیم می کند. سقوط اگرچه تمام ویژگیهای یک اثر هنری را داراست ولی یک کتاب اخلاقی است.

ترجمه کتاب سقوط

بدون شک بهترین ترجمه کتاب سقوط متعلق به “شور انگیز فرخ” است که قبل از انقلاب توسط “شرکت سهامی کتابهای جیبی” و در حال حاضر توسط انتشارات “نیلوفر” چاپ می شود. ترجمه های دیگری از سقوط آلبر کامو در بازار موجود است؛ از جمله: امیر لاهوتی (انتشارات جامی)، پرویز شهدی (انتشارات مجید)

ترجمه “شور انگیز فرخ” را می توان ترجمه ای دقیق و کامل دانست. این ترجمه از روی نسخه فرانسوی کتاب انجام شده است.

خلاصه کتاب سقوط آلبر کامو

در کتاب سقوط کامو، “ژان باتیست کلمانس” که چندی پیش به کار وکالت می پرداخته است، به کارهای خود پسندانه ای دست می زند و احساس می کند از دیگران برتر و هوشمندتر است. “ژان باتیست کلمانس”، در نیمه شبی هنگامی که در دریای خود پسندی غوطه می خورد و از پیاده روی خود احساس خوشبختی می کند، به پلی می رسد. زنی برآب خم شده بود. نظری زیباپسندانه به پشت گردن زن می کند و می گذرد، پنجاه متری که دور می شود، صدای فرو افتادن و برخورد جسمی را با سطح آب میشنود. بی هیچ اقدامی می گذرد و عمل خود را توجیه می کند. بدین سان، سقوط آغاز می شود و او مرحله به مرحله آن را شرح می دهد. میفهمد که دیگر دوستی ندارد، فقط شریک جرم دارد. از دیگران متنفر میشود… آنگاه سرگردانی آغاز می گردد. به دورویی خود پی می برد. به جستجوی راه گریز می پردازد. نیاز به اعتراف آزارش می دهد، اضطراب روی می آورد، احساس مرگ می کند. دست به کارهای مشغول کننده و فراموشی آور می زند، ولی سقوط ادامه می یابد.

چند جمله ای از کتاب سقوط آلبر کامو

-«هر کدام می خواهیم به هر قیمتی که هست بیگناه باشیم، حتی اگر برای این کار لازم باشد که نوع بشر و قضای آسمانی را متهم کنیم.»

-«من گاه به اندیشه آنچه مورخان آینده درباره ما خواهند گفت فرو می روم. در مورد انسان امروز یک جمله برای آنها کافی است: او زنا می کرده و روزنامه می خوانده است. بعد از این تعریف گویا، اگر جسارت نشود چیزی برای گفتن نمی ماند.»

-مردم خوشبختی و موفقیت را تنها در صورتی به شما می بخشند که با کمال سخاوت رضا دهید که آنها را با دیگران قسمت کنید. اما برای اینکه خوشبخت شوید نباید زیاده از حد به دیگران بپردازید. بدین طریق راهی برای خلاصی نیست. خوشبخت بودن و محاکمه شدن یا بدبخت بودن و تبرئه شدن.»

-«شما از داوری الهی سخن می گویید. اجازه بدهید که با کمال احترام به این حرف بخندم. من بدون ترس و تزلزل در انتظار آن روزم. من چیزی را دیده ام که به مراتب از آن سختتر است. من داوری آدمیان را دیده ام.»