کارل اشمیت (۱۸۸۸ – ۱۹۸۵) حقوق دان و نظریه پرداز سیاسی مهم آلمانی است که آراء و نظریات او در حقوق اساسی ذیل تاثیر شهرت او در راست گرایی افراطی پنهان مانده است. این در حالی است که اشمیت اثر عمده ای بر نظریه سیاسی، نظریه حقوقی، فلسفه قاره ای و الهیات سیاسی در سده بیستم گذاشته است. پژوهشهای اشمیت مورد توجه فلاسفه و نظریه پردازان سیاسی متعددی از جمله والتر بنیامین، لئو اشتراوس، یورگن هابرماس، فریدریش آگامبن، هایک، ژاک دریدا، هانا آرنت، جورجو آنتونیو نگری و اسلاووی ژیژک و بسیاری دیگر قرار گرفته است. بحران دموکراسی پارلمانی، مفهوم سیاست رمانتیسم سیاسی، الهیات سیاسی و مفهوم امر سیاسی از آثار بر جای مانده این متفکر آلمانی است. آثاری حول محور محافظه کاری سیاسی، اقتدار مطلق قوه مجریه در مقابل پارلمان، دولت اقتدار گرا و در نهایت تبعیض سیاسی ویژه بین دوست و دشمن به رشته تحریر درآمده است. به همین خاطر از او به عنوان فیلسوف نیمه رسمی نازی ها نیز نام برده شده است. چه اینکه اشمیت نه تنها منتقد جمهوری وایمار بود، بلکه نگاهی انتقادی به سیر تحولات اروپای غربی پس از انقلاب کبیر فرانسه داشت.

مجله سیاست نامه / شماره ۶ / زمستان ۱۳۹۵