آرنولد جوزف توین بی (۱۹۷۵-۱۸۸۹) تحصیلاتش را در رشته تاریخ یونان و روم در دانشگاه آکسفورد به انجام رساند و همان جا به تدریس پرداخت و پس از جنگ جهانی اول به استادی کرسی نوبنیاد زبان و ادبیات تاریخ بیزانس و یونان جدید در دانشگاه لندن منصوب شد و در فاصله دو جنگ جهانی نشریهٔ سالیانه «بررسی امور بین المللی» را منتشر کرد. توین بی با انتشار دوره دوازده جلدی «بررسی تاریخ» در سالهای پیش و پس از جنگ جهانی دوم ولوله ای در جهان به پا کرد و به شهرت جهانی رسید و در کانون بحث های داغ تحلیل گران قرار گرفت و گروهی به تحسین او و گروهی به انتقاد شدید از او برخاستند که هم چنان ادامه دارد. توین بی به تمدن غرب بدبین بود و آن را در مرحله «حالت همگانی» و آماده «انتقام الهی» می دانست، اما هر گونه جبر خشک و جزم اندیشی را رد می کرد و اعتقاد داشت غربیان اگر کبر و نخوت را کنار گذارند و به خدا باز گردند ممکن است نجات یابند. گستره نظرات توین بی و کلی بافی های بی پروای او با کیفیت تجربی و تخصص گرایی مطالعه و تحقیق در تاریخ، خاصه در انگلستان آن زمان، هماهنگی و وجه شباهتی نداشت. انگلیسی ها فلسفۀ تاریخ را معمولاً دستاورد گم گشته رمانتیسم آلمان می انگارند.
منبع: سیاست نامه شماره ۴ و ۵
