محمدرحيم اخوت، (متولد ) داستاننویس معاصر (زاده 10 آذر ۱۳۲۴در اصفهان و درگذشته 23 بهمن 1400).
پس از اخذ دیپلم، خدمت وظیفه را در کسوت سپاهی دانش گذراند و به دنبال آن وارد آموزش و پرورش شد و به آموزگاری پرداخت. ضمن اشتغال به تدریس به دانشسرای راهنمایی و سپس دانشگاه اصفهان رفت و به ترتیب در رشتههای علوم انسانی و زبان و ادبیات فارسی تحصیل کرد. در ۱۳۵۹ ممنوعالتدریس و چندی بعد بازنشسته شد.
نخستین کارهایش را هنگامی که سپاهی دانش بود در مجلهی فردوسی به چاپ رساند. از ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۷ در زمینهی تئاتر هم فعالیت داشت و در همان دوران چند کتاب نیز برای کودکان و نوجوانان نوشت.
تقریبا در تمامی داستانهایش به فراخوانی گذشته پرداخته است و غالبا نثری کهنه اما متناسب با موضوع، و یکدست و صیقلخورده دارد.
رمان: نامها و سایهها (۱۳۸۲؛ برندهی «جایزهی مهرگان» (مهرگانِ ادب) و «جایزهی ادبی یلدا»).
داستانهای بلند: تعليق (۱۳۷۸؛ اصفهان): خورشید (۱۳۸۳؛ اصفهان). مجموعه داستانها: نيمهی سرگردان ما (۱۳۷۹؛ برندهی «جایزهی بنیاد هوشنگ گلشیری»؛ باقیماندهها (۱۳۸۵)؛ پاییز بود (۱۳۸۶)؛ داستانهای ۸۴ (۱۳۸۷).
منبع: فرهنگ ادبیات فارسی / نوشتهی محمد شریفی / ویراستهی محمدرضا جعفری / انتشارات معین / چاپ دوم 1387