زندگینامه و خرید کتاب های منوچهر آتشی

منوچهر آتشی (۱۳۱۲؛ در شناسنامه مهر 1310 دهرود دشتستان بوشهر – آبان ۱۳۸۴؛ تهران) شاعر.

در ۱۳۱۸ به مکتبخانه رفت. در ۱۳۲۱ پدرش به بوشهر منتقل شد و چند سالی در بوشهر بودند. بعد از اتمام کلاس ششم به روستا بازگشت و در چاه‌کوه عاشق دختری شد که به گفته‌ی خودش تأثیری ماندگار بر وی گذاشت و او را شاعر کرد؛ رد این عشق ناکام در اشعار سال‌ها بعد او به چشم می‌خورد. بعد از اتمام دوره‌ی اول تحصیلات متوسطه برای ورود به دانشسرای مقدماتی به شیراز رفت. در ۱۳۳۳ فارغ‌التحصیل شد و به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و به آموزگاری در اطراف بوشهر پرداخت.

مدتی به «حزب توده‌ی ایران» گرایش پیدا کرد و با نام‌های مستعار (از جمله «سُرنا یا سورنا») اشعاری برایشان سرود اما طولی نکشید که کناره گرفت. در ۱۳۳۹ برای ادامه‌ی تحصیل در دانشسرای عالی رهسپار تهران شد. در همین دوران دبیری صفحه‌ی شعر مجله‌ی فردوسی را بر عهده داشت. بعد از اخذ لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی در ۱۳۴۳، به تدریس در دبیرستان‌های قزوین و تهران پرداخت و در پایان سال‌های دبیری به عنوان ویراستار وارد سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران شد و مدتی نیز مسؤول صفحات شعر در مجله‌ی تماشا بود. در ۱۳۵۹ بازنشسته شد و به بوشهر بازگشت. در سال‌های آخر عمر دبیر صفحه‌ی شعر مجله‌ی کارنامه بود. در ۱۳۸۴ به عنوان «چهره‌ی ماندگار» معرفی شد.

آتشی از معدود شاعرانی است که با اولین دفتر خود درخشید ولی هرگز راه افراط نپیمود. تصاویر شعری و جهان‌نگری شاعرانه‌ی او از تجربه‌ی شخصی‌اش سرچشمه می‌گیرد – تجربه‌ای با صبغه‌ی اقلیمی و رنگ محلی و صور خیالی برگرفته از طبیعت و اسب‌ها؛ این ویژگی‌ها بعدها با عنوان «شعر جنوب» تشخص یافت. او در کلامش از دوردست گذشته‌ها، زیبایی‌هایی غرورآمیز را بازآفرینی می‌کند.

دفترهای شعر: آهنگ دیگر (۱۳۳۸)؛ آواز خاک (۱۳۴۶)؛ دیدار در فلق (۱۳۴۸؛ برنده‌ی اول «جایزه‌ی کتاب شعر سال تلویزیون ملی ایران»)؛ بر انتهای آغاز (۱۳۴۸؛ آتشی از توزیع این مجموعه به سبب کثرت اغلاط چاپی و اشکالات فنی دیگر، جلوگیری کرد)؛ گندم و گیلاس (۱۳۷۰)؛ وصف گل سوری (۱۳۷۰)؛ زیباتر از شکل قدیم جهان (۱۳۷۶)؛ چه تلخ است این سیب (۱۳۷۸)؛ حادثه در بامداد (۱۳۸۰)؛ خلیج و خزر (۱۳۸۱؛ مشتمل بر دو دفتر: جاده‌ی بازرگانان؛ خلیج و خزر)؛ اتفاق آخر (۱۳۸۱)؛ ریشه‌های شب (۱۳۸۴)؛ غزل غزل‌های سورنا (۱۳۸۴).

پژوهش‌های ادبی: سهراب شاعر نقش‌ها (۱۳۸۳)؛ شاملو در تحلیلی انتقادی (۱۳۸۳)؛ فروغ در میان اشباح (۱۳۸۳)؛ خیال روزهای روشن (نیما را باز هم بخوابم)(1383).

و چند اثر ترجمه.

منبع: فرهنگ ادبیات فارسی / نوشته‌ی محمد شریفی / ویراسته‌ی محمدرضا جعفری / انتشارات معین / چاپ دوم 1387