ثریا در اغما نوشته اسماعیل فصیح

خلاصه داستان ثریا در اغما

اواخر پاییز ۱۳۵۹، جلال آریان (راوی اغلب داستانهای اسماعیل فصیح) از تهران به پاریس می رود تا به خواهش خواهرش فرنگیس، از ثریا دختر او که بر اثر حادثه ای دچار اغما شده و در بیمارستان بستری است، دیدن کند و اگر امکان داشته باشد او را به ایران برگرداند.

در پاریس، جلال آریان وضعیت جسمی ثریا را چندان امیدوارکننده نمی بیند. پزشک معالج ثریا معتقد است که او باید تا آینده ای نامعلوم در بیمارستان بستری باشد و جلال آریان در تلاش برای یافتن راهی که بتواند مقداری پول برای مخارج بیمارستان، از ایران خارج کند، با یکی از آشنایان خود به نام نادر پارسی صحبت می کند. پارسی که مترجم و نویسنده است، به او پیشنهاد می کند شب به کافه ای که عده ای از دوستان در آنجا جمع می شوند، بیاید…

معرفی کتاب ثریا در اغما

در رمان «ثریا در اغما» سانحه ای که برای ثریا خواهر جلال آریان پیش می آید، وسیله ای است تا نویسنده راوی داستان را از ایران به میان دسته ای از روشنفکران ایرانی که اندکی قبل یا بعد از انقلاب به پاریس مهاجرت کرده اند، ببرد و زندگی آنها را بازگو کند. این گروه که اغلب شاعر و نویسنده و هنرمند تئاتر و سینما هستند و با نشانه هایی که نویسنده از آنها می دهد، چهره هاشان برای بسیاری از خوانندگان آشناست، همان شیوه زندگی پیشین را با خود به پاریس برده اند و در دایره تنگ زندگی و روابط خاص خود که مسائل مهاجرت آن را پیچیده تر و کثیف تر کرده است، روز به روز از آنچه در ایران می گذرد، دورتر می شوند.

اسماعیل فصیح، راوی داستان را از میان آتش و دود و غوغای جنگ ایران و عراق که در اوایل پاییز ۱۳۵۹ تازه در خوزستان شروع شده بود، به میان این جمع می برد تا از طریق کابوس ها و تداعی ها و خاطره هایی که او از جنگ دارد و اخباری که از رادیو درباره جنگ می شنود، تفاوت وحشتناک آنچه را در ایران آن روزها می گذشت، با آنچه در جمع این دسته از مهاجران جریان داشت، برجسته تر کند.

رمان با زاویه دید درونی به شیوه راوی ۔ قهرمان روایت می شود.

منبع: رمانهای معاصر فارسی / میمنت میرصادقی / انتشارات نیلوفر