دل کور نوشته اسماعیل فصیح

معرفی و خرید کتاب دل کور 

کتاب دل کور، به گفته بسیاری از منقدان و پيوهشگران آثار اسماعیل فصیح، به علت تصویر دقیق و ویژگی‌های اصیل جامعه تهرانی احتمالا در ادبیات داستان‌نویسی قرن اخیر کم‌نظیر است. رمان نمادی شگرف از زندگی یک خانواده ظاهرا مسلمان طبقه متوسط «طهران» می باشد. داستان در دهه‌های ۱۳۱۰ الی ۱۳۴۰ هجری‌شمسی، با دقتی موشکافانه برنامه‌ریزی شده و با تز و یا پیام عدم وجود مهر و پندار الهی راستین در مردم «زیر بازارچه» سنتی پیاده شده است که خود از پیام‌های نهایی و اصلی آثار فصيح می باشد.

زمینه مکانی دل کور، محله قدیمی بازارچه «درخونگاه»، نزدیک چهارراه گلوبندک، انتخاب شده است. زمان حوادث رمان، که حدود سی سال طول می کشد، با کابوس خون شروع می شود، رفته رفته به اوج جوانمرگی بلندپروازان مهر می رسد، و نهایتا به حضیض انتقام و مرگ بد می انجامد و همچنین به مأیوسی و ماتم کوردلان ظاهرا موفق.

سیر روایت قصه، از پایان آغاز می شود، اما خواننده بزودی از فصل اول، در مسیر طبیعی زندگانی اشخاص قرار می گیرد: خانواده ارباب حسن، در کوچه شيخ کرنای بازارچه درخونگاه خانواده‌ای مثل آن ایام شلوغ پلوغ. ارباب حسن کاسبی معروف در محله گلوبندک و بازارچه درخونگاه است و در حقیقت تمام خیابان بوذرجمهری و خیابان خیام تا میدان اعدام. شخصیت ارباب معجونی از کاسب خوب، نمازخوان، عزاداری گیر، صاحب زن و بچه‌های زیاد، و عاشق می و غزل است. ارباب چهار پسر گوناگون از زن عقدی و رسمی خود کوکب خانم «خانجون» دارد. دخترهای ارباب حسن، و بطور کلی زن‌های رمان، مانند جامعه اُناث آن روزگار نقشی ندارند، جز آن‌که در خانه بمانند، شِر و وِر کنند، آواز بخوانند، قالی ببافند، دعوا مرافعه داشته باشند، شوهر داده بشوند، بچه بزایند و بمیرند یا به آن‌ها بی سر و صدا تجاوز بشود.