ابشالوم، ابشالوم نوشته ویلیام فاکنر

معرفی کتاب ابشالوم ابشالوم

ابشالوم ابشالوم  [Absalom! Absaloml]. رمانی از ویلیام فاکنر (۱۸۹۷- ۱۹۶۲)، نویسنده آمریکایی که در ۱۹۳۶ منتشر شد. این رمان، بیش از سایر آثار فاکنر، تحت تأثیر جوزف کنراد نوشته شده است و از طریق کنراد فنون داستان های هنری جیمز و هرمان ملویل را به یاد می آورد، ولی خود نیز بسیار اصیل است و یکی از قله های آثار بزرگترین رمان نویسان معاصر امریکایی به شمار می رود.

این کتاب از نظر موضوع و سرگذشت به رمان دیگر فاکنر به نام خشم و هیاهو بستگی پیدا می کند، زیرا مثلاً کوئنتین کامپسون در این کتاب نقش بازجوی اصلی را بازی می کند در حالی که در رمان قبلی خودکشی می کند. ابشالوم به کمک فنون از شاهکار قبلی متمایز است، و بنابراین، با روشهای دیگری برخی از مسائل فلسفی در آن روشن می شوند. چیزی که بهتر از هر چیز می تواند این کتاب را معرفی کند، شکل مارپیچ آرامی است که با توقف های ناگهانی کوتاهی در گذشته ای که اندک اندک وسیع تر می شود فرو می رود و سرانجام به افسانه و سپس به اساطیر می پیوندد. کمتر رمان معاصری این اندازه انعکاسات مابعدالطبیعه ای داشته است، و بدون مبالغه می توان گفت که قهرمان واقعی ابشالوم ابشالوم! زمان است. لکن نبوغ بی نظیر فاکنر، از این جستجوی توأم با تردید و ابهام و گاهی آزاردهنده، رمانی پلیسی به وجود آورده است که در آن همه چیز، از اندیشه گرفته تا حوادث، از عواطف گرفته تا احساس ها به تعبیر مورد علاقه فاکنر «مادی» شده اند. بدین ترتیب به خاطر آوردن حادثه ای گذشته، که تدریجاً به ادعایی در برابر «زمان» تبدیل می شود، با استفاده از عامل تعلیق قابل لمس می شود و تا سر حد تحمل به پیش رانده می شود.

منبع: فرهنگ آثار (جلد اول)