پایدیا نوشته‌ی ورنر یگر

خرید کتاب پایدیا

پایدیا اثری است از ورنر یگر (۱۸۸۸-۱۹۶۱)، نویسنده‌ی آلمانی، که از ۱۹۳۳ تا ۱۹۶۱ منتشر شد. علاقه‌ی یگر به زبان و ادب یونانی در پی قرائت کتابی از ويلامووتيس درباره‌ی هراکلس، اثر اوریپیدس، که به عنوان جایزه دریافت کرده بود، پدیدار شد. از همان سن نوزده‌سالگی با زبان‌های کهن و به‌ویژه زبان یونانی آشنا بود. پس از تحصیلاتی درخشان، رساله‌ی او به زبان لاتینی درباره‌ی متافیزیک ارسطو، که در ۱۹۱۱ انتشار یافت، اثبات کرد که این متن در واقع ملغمه‌ای از قطعات درس‌ها و سخنرانی‌های فیلسوف استاگیرایی است که در زمان‌های مختلف ایراد شده است. این کشف که مسئله‌ای با قدمت دو هزار ساله را حل کرد، یکی از مهم‌ترین کارهایی بود که در فیلولوژی صورت گرفت. این کشف، در حقیقت، پرتوی تازه بر کل تاریخ فکری آغاز قرن چهارم افکند. در ۱۹۳۸، یگر مطالعه‌ای درباره‌ی دیوکلس اهل کاروستوس، بقراط دوم را منتشر کرد و اثبات کرد که آثار وی به یک قرن قبل از آنچه تصور می‌شود متعلق است. این کارِ نقدِ متون با چاپ متافیزیک در آکسفورد در ۱۹۵۷ و ارسطو، که همراه با پایدیا اثر اصلی او را تشکیل می دهد خاتمه می یابد. او در این اثر نشان می‌دهد که ارسطو، که در ابتدا شاگرد ساده‌ای بود، اندک‌اندک موفق می‌شود که اصالت اندیشه‌ی خودش را اثبات کند. مشخصه‌ی همه آثار یگر اشتیاق شدید او برای حل برخی نکات اساسی تاریخ اندیشه با رفتن به عمق موضوع و رها نکردن مطلب مگر پس از ادای حق آن است.

منبع: فرهنگ آثار (جلد دوم)؛ انتشارات سروش