آقای پالومار نوشته‌ی ایتالو کالوینو

معرفی کتاب آقای پالومار

آقای پالومار شامل تعدادی مقاله است که به نوعی خاطرات سفر است که از زبان اول شخص نوشته شد و به صورت کتاب در ۱۹۸۰ با عنوان «باغچه‌ی شنی» چاپ شده بود. اما نگارش تازه‌ی آن در پالومار، با کاربرد فعل سوم شخص، خبر از وجود عناصری از حسب حال شخصی نویسنده می‌دهد که در آثار کالوینو بسیار کم به چشم می‌خورد ولی نشانه‌های دیگری هم مؤید آن است. این سرگذشت‌ها به جای این‌که حسب حال باشند در واقع نشانه‌هایی هستند از همانندی جهان‌بینی پالومار با خود کالوینو در اوایل سال‌های دهه‌ی هشتاد. در هر یک از این سرگذشت‌های کوتاه، اندیشه‌ها و تک‌گویی‌های درونی یک شخصیت، که تقریباً هیچ‌وقت به صورت مستقیم حرف نمی‌زند گواه بر این نکته است که «دنیای گرداگرد پالومار در فقدان کامل توازن جریان دارد؛ او پیوسته امیدوار است که طرح و ارزش‌های ثابتی را در آن پیدا کند…» هر یک از متون در چارچوب یک داستان تخیلی استوار و مربوط به زندگی روزمره (بررسی امواج، ستارگان، حیوانات، قفسه‌ی پنیرها…) یا سرزمین‌های بیگانه (در اثنای سفرهای پالومار)، رابطه‌ی آنی و فراری را تحلیل می‌کند که بين «وجدان» شخصیت اثر و «تکه‌ای» از واقعیت، که نگاه آن را از چیزهای دیگر جدا کرده است، برقرار می‌شود.

منبع: فرهنگ آثار (جلد دوم)؛ انتشارات سروش