پنجاه و سه نفر نوشته بزرگ علوی

معرفی کتاب پنجاه و سه نفر

پنجاه و سه نفر که دربرگیرنده خاطرات دوران حبس بزرگ علوی است، در سال 1322 منتشر می شود. او در ۲۹ فصل به هم پیوسته می کوشد نشان دهد که «چگونه با محبوسین رفتار می شد. چگونه آن ها را زجر می دادند. چگونه آن ها را می گرفتند و می کشتند و نابود می کردند.» این خاطرات به گفته خود او «فارغ از برخی مصلحت گرایی های سیاسی – حزبی نیست.» از این پس، حزب – شاید به عنوان تکیه گاه و پناه ـ جایی در زندگی علوی می یابد. بعدها ابراهیم گلستان، علوی را به دلیل نوشتن این کتاب نکوهش کرد و مطالب آن را ژورنالیستی و فاقد درون نگری، صمیمیت و پاکی زبان دانست